De Valverde Kronieken – 42

Arturo vond werk in de wetenschapssector en daar was hij behoorlijk blij mee maar er ontbrak nog wel iets om volmaakt gelukkig te zijn. Shai Ling had tegen hem gezegd nog een beetje geduld te hebben… maar hij voelde zich zó alleen…

Tijdens een van zijn vrije dagen, besloot hij een bezoek te brengen aan zijn aanstaande schoonmoeder en aan Coca. Mie Hong heette hem hartelijk welkom.

Aangezien Coca de planten in de tuin aan het verzorgen was, bleven zij ook maar in de tuin staan praten.

Op een gegeven moment vertrok het gezicht van Mie Hong van de pijn en ze bracht haar handen naar haar buik.

Wat schrokken ze zeg! Daar… zomaar in de tuin… beviel Mie Hong.

Coca en Arturo waren stomverbaasd, dat het allemaal zo snel was gegaan. Arturo was eigenlijk wel een beetje jaloers… Wat zou hij zelf ook graag vader willen zijn! Het pasgeboren kindje was een meisje en Mie Hong zei, dat ze haar ‘Mie’ zou noemen… Ze gingen het huis binnen om de baby te verzorgen. Althans Mie deed dat terwijl de mannen een kop koffie dronken. Daarna liep Arturo op zijn tenen naar de wieg. Hij wilde de baby niet wakker maken. Met een liefdevolle blik keek hij naar het kindje en dacht, dat zij zijn schoonzuster zou worden…

Na afscheid genomen de hebben ging hij snel naar huis om het grote nieuws aan Shai Ling te vertellen.

*****

Shai Ling was net van haar werk thuis gekomen en zag, dat Coca tijdens haar afwezigheid had gebeld. Ze had de telefoon al in haar hand om hem terug te bellen, toen Arturo haar belde.

Hij vertelde haar in geur en kleur wat hij zopas had meegemaakt. Zij was blij, dat alles goed was gegaan met haar moeder en natuurlijk ook met de geboorte van het zusje. Ze merkte, dat de stem van Arturo heel gelukkig klonk en ze zei tegen hem: “Goh…, het lijkt wel of het jouw zusje is…!” Daarop zei hij: “Ja, ik kan er niets aan doen… maar ik zou zelf zo graag vader willen zijn, dat de tranen me in de ogen sprongen toen ik zag hoe dat kleine wezentje werd geboren. Af en toe slaat me de angst om het hart als ik eraan denk, dat we misschien zelf geen kinderen kunnen krijgen… Ik geloof, dat ik dan kinderen zou gaan adopteren.”
Shai Ling belde naar haar moeder’s huis om haar te feliciteren en daarna ging ze naar haar toe om haar zusje te leren kennen. Onderweg was ze een winkel binnen gegaan om een cadeau te kopen.

Toen ze naderhand weer thuis was, moest ze maar steeds aan de emotie denken die ze in de stem van Arturo had gehoord. Ja…, ze had al eerder gemerkt, dat hij gek op kinderen was. Toen nam ze een besluit. Ze pakte haar bezittingen in en vergat ook de urn van haar vader niet. Ook de Buda en de wierookbrander nam ze mee. Ze telefoneerde nog naar een makelaarskantoor en daarna bestelde ze een taxi.

Enkele dagen voor die tijd, terwijl Arturo aan het werk was geweest in zijn tuintje had hij met bewondering gekeken naar het grote huis aan de overkant van de straat…, precies naast het huis van Marvin.

Er werd enorm snel gewerkt daar en hij vond het huis er prachtig uit gaan zien. Hij was naar de hoofdman toe gegaan en vroeg of ze wisten wie er daar kwam wonen. De man antwoordde hem, dat het nog niet verkocht. Het aannemersbedrijf zou het te koop gaan aanbieden. Aangezien ze Arturo niet konden vertellen wat het huis moest gaan kosten, belde hij direct naar het telefoonnummer, dat ze hem hadden gegeven, om zich te laten informeren. Er werd hem verteld dat het 145.000 Simeuros moest opbrengen. Natuurlijk had Arturo daar geen geld voor en toen daalde de prijs al tot 130.000 maar ze wilden wel een snel antwoord.

Arturo had gelijk contact met zijn bank opgenomen en hij kon een hypotheek afsluiten. Vol illusie was hij naar het aannemersbedrijf gegaan om het koopcontract te tekenen. Hij wist echter wel, dat hij geduld moest hebben tot het huis klaar zou zijn.

Terwijl Arturo con su banco y le concedieron una hipoteca. Estaba muy ilusionado y enseguida fue a firmar el contrato de compra pero le dijeron que todavía no podía vivir allí hasta que no estuviera terminada. Aan dat alles stond Arturo te denken toen hij uit zijn gepeins werd gehaald door enkele stemmen vlak bij. Toen hij zich omdraaide om te zien wie het waren, zag hij dat Shai Ling nog iets tegen de taxichauffeur zei. Hij liep snel naar haar toe om haar te begroeten.

Ze keek hem aan en legde haar volle hand liefkozend op zijn wang terwijl ze zei: “Lieverd, ik heb mijn huis in handen van een makelaar gegeven en nu vraag ik me af, of ik misschien bij jou zou kunnen intrekken…, als je er geen bezwaar tegen hebt….”

Dat was een enorme verrassing voor Arturo en zijn stem sloeg over toen hij, luider dan bedoeld was, zei: “Als ik er geen bezwaar tegen heb…? Je maakt me de gelukkigste man van de hele wereld.”

Zo bleven ze een tijdje lang in de tuin staan te genieten van elkaars aanwezigheid totdat Shai Ling het huis aan de overkant zag. “Oh… wat is dat een mooi huis!”

Arturo zei: “Ik ben er blij mee, dat je het mooi vindt want ik heb het gekocht en als het af is gaan wij daar wonen.” Nu was de verrassing voor Shai Ling en ze bleef hem maar zoenen terwijl Jan en Allemaal ze zomaar kon zien.

Naderhand, terwijl ze aan het eten waren vroeg zij hem hoe hij zo’n groot huis kon betalen en hij legde haar uit van die hypotheek. Dat leek haar een goed idee… en nu zouden ze hun salaris samenleggen zodat de hypotheek sneller afgelost zou kunnen worden.

Nu waren ze al begonnen met plannen voor hun bruiloft te maken. Shai Ling wilde kijken of ze misschien een oosters georienteerde trouwjapon kon vinden want de japon, die ze in de universiteit had gekocht, had ze inmiddels weer verkocht.

Ze had hem verkocht omdat het uit gegaan was tussen haar en Arturo. En nu wist ze niet helemaal zeker wat ze wilde… een oosterse of een westerse trouwjapon… In ieder geval waren ze nu erg gelukkig samen.

Wordt vervolgd…